ทักษะที่เพิ่มขึ้นจากเรียนภาษาอังกฤษด้วยตนเอง

เรามีความรู้ภาษาอังกฤษพื้นฐานระดับ ม.ปลาย ค่ะ

เราเรียนสายวิทย์-คณิตฯ มา และภาษาไม่ได้เน้น

เมื่อเริ่มต้นเรียน มสธ. แขนงวิชาภาษาอังกฤษ
เราไม่เก่งเลยเมื่อเทียบกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น
แต่เราไม่ท้อค่ะ ด้วยความเชื่อที่ว่าคนเราสามารถพัฒนาตัวเองได้

เราจึงเพิ่มความพยายามในการเรียนรู้

โดยเริ่มจากเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมในการเรียนให้เป็นภาษาอังกฤษ
เช่น เปลี่ยนเมนูในมือถือเป็นภาษาอังกฤษ 

ดาวน์โหลดแอพฯแปลภาษามาใช้

ติดตามแฟนเพจ/ทวิตเตอร์ ในเรื่องที่สนใจที่โพสเป็นภาษาอังกฤษ ฯลฯ

แม้จะต้องเปิดดิกชันนารีบ่อยแค่ไหน ก็ทำค่ะ

คำศัพท์บางคำแม้จะค้นหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังจำไม่ได้

เราไม่เครียดค่ะ เพราะเอาจริง ๆ แล้วไม่ใช่เราคนเดียวที่เป็นแบบนั้น

ก็ตอนหลังมันดันจำได้เองซะงั้น จนตัวเราเองยังแปลกใจ

ขอเพียงแค่ให้รู้สึกว่าสนุก มันจะทำไปได้เรื่อย ๆ

ส่วนตัวเมื่อก่อนตอนที่ยังไม่คิดจริงจังกับภาษาอังกฤษนี่

คือไม่สามารถสื่อสารเป็นประโยคได้เลยนะคะ

เพราะจำได้แค่คำศัพท์กับประโยคพื้นฐานสั้น ๆ  

ขนาดเรียนภาษาอังกฤษมาตั้งแต่อนุบาลจนถึง ม.ปลาย

ก็ยังได้แค่นี้ (น่าอนาถใจแท้)

เรียน ป.ตรี ก็เรียนแต่หลักสูตรภาษาไทย ทำงานก็ใช้แต่ภาษาไทย

ไม่แปลกที่ภาษาอังกฤษเราจะ ห่วย!!

เราเริ่มจริงจังกับภาษาอังกฤษมาตั้งแต่ประมาณเดือนมิถุนายน 2557 ค่ะ

จากการฝึกฝนทุกวันวันละ 1- 2 ชั่วโมง จนเวลาผ่านไปประมาณ 6 เดือน

รู้สึกได้ว่าตัวเองมีพัฒนาการที่ดีขึ้น

แม้จะไม่มาก เพราะระหว่างนี้คือเป็นช่วงค้นหาวิธีการที่เหมาะสมกับตัวเอง

แต่เราก็สามารถสื่อสารได้มากกว่าเดิมเยอะ (แม้จะถูกบ้างผิดบ้าง)
และสามารถฟังเข้าใจได้มากกว่าแต่ก่อน

สำหรับคนที่มีพื้นฐานภาษาอังกฤษไม่แน่นอย่างเรา

จึงค่อนข้างพอใจกับผลที่ได้ และมั่นใจว่าเรามาถูกทางแล้ว

ด้วยความที่ค้นวิธีการเรียนมาเยอะ ลองมาหลายอย่าง แต่ใช่ว่าทุกวิธีจะใช่สำหรับเราไปเสียหมด
วิธีการฝึกฝนที่ใช่สำหรับเราและได้ทำไปในช่วง 6 เดือนแรก 

ก่อนจะตัดสินใจสมัครเป็นนักศึกษา มสธ. จะมาแชร์ในตอนหน้าค่ะ